De beslissing nemen om in therapie te gaan is de eerste en vaak ook de moeilijkste stap.

We worden opgevoed om zelfstandig te zijn en zo min mogelijk anderen lastig te vallen. We denken dat we problemen alleen moeten en kunnen oplossen, we willen liever niemand nodig hebben. We denken dat dingen zijn zoals ze zijn en dat we ze niet kunnen veranderen. Achter deze gedachten kan ook verzet of angst schuil gaan. Vaak is deze angst ook een belemmering voor veranderingen.

Voor veel mensen is het besluit om therapie te beginnen gekoppeld aan een innerlijke strijd tussen deze angst aan de ene kant en de motivatie en de hoop om zich beter en vrijer te voelen en de levensomstandigheden te verbeteren aan de andere kant.

Af en toe is het praten met vrienden niet genoeg en hebben we begeleiding van iemand nodig die het overzicht en de afstand heeft om ons te helpen een mogelijke oplossing voor een probleem of een vraag te vinden.